کاهو دارای مواد معدنی از جمله نیکل، کبالت، سولفور و مس است. مواد شیمیایی کاهو شامل لاکتوکاروم (مادهای مخدر) موم، رزین، مالیک اسید و سوکسی نیک اسید است. از لاکتوکاروم به عنوان داروی خوابآور و مسکن و نیز در چشم پزشکی برای گشاد کردن مردمک چشم استفاده میشود.
کاهو، زخمهای مجاری ادرار و مثانه را درمان میکند. همچنین کمپرس و ضماد پخته کاهو برای درمان آفتاب سوختگی مفید است. نوشیدن مخلوطی از عصارههای کاهو، هویچ و یونجه، ریشه مو را تقویت میکند.
زیاده روی در خوردن کاهو سبب کاهش قدرت جنسی، فراموشی و کم شدن حافظه، ضعف دید چشم و نفخ شکم میشود که برای برطرف شدن این عوارض کاهو باید با نعناع، کرفس و زیره مصرف شود.
ترکیبات موجود در چای باعث بلوکه شدن 90 درصد آهن موجود غذای خورده شده میشود. بنابراین نباید بلافاصله بعد از خوردن غذا چای نوشید.
در فاصله بین دو غذا میتوان چای را به صورت کم رنگ جهت تأمین بعضی از ریزمغذیها و تأمین میزانی از آب مورد نیاز بدن نوشید.
بهتر است به جای مصرف بیش از اندازه قند و شکر همراه چای که یکی از عوامل بروز چاقی است از میوههای خشک نظیر توت و انجیر خشک، کشمش، خرما و.... استفاده کرد چون این جایگزینهای قند علاوه بر این که میزان کالری کمتری را نسبت به قندهای ساده وارد بدن میکنند تأمین کننده بعضی از ریزمغذیهای مورد نیاز بدن نیز هستند.