رهروان ولایت ـ همیشه نباید منتظر کیفر گناهان؛ در قیامت باشیم، گاهی وقت‌ها گرفتاری‌های کم یا زیادی در این دنیا هم پیش می‌آید که در این مواقع، باید قبل از مقصّر کردن دیگران، علت این گرفتاری‌ها را در اعمال ناشایست خودمان جستجو کنیم.
البته این گرفتاری‌ها شاید در نگاه اول، موجب ناراحتی و ناخوشایندی باشند امّا در حقیقت، سبب خیر و صلاح بندگان مورد توجه خداست.
امام صادق(علیه‌السلام) در این‌باره می‌فرماید: «إِذَا أَرَادَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِعَبْدٍ خَیْراً عَجَّلَ لَهُ عُقُوبَتَهُ فِی الدُّنْیَا وَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ سُوءاً أَمْسَکَ عَلَیْهِ ذُنُوبَهُ حَتَّى یُوَافِیَ بِهَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ؛[1] وقتی خداى عزّوجلّ خیر بندهاى را بخواهد او را در همین دنیا کیفر می‌دهد و هنگامی‌که درباره‌ی بندهاى، بدی بخواهد گناهانش را بر او نگه می‌دارد تا در روز قیامت (کیفر) همه گناهان را به او بدهد».
و در روایتی دیگر از آن حضرت است که: «إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا کَثُرَتْ ذُنُوبُهُ وَ لَمْ یَکُنْ عِنْدَهُ مِنَ الْعَمَلِ مَا یُکَفِّرُهَا ابْتَلَاهُ بِالْحُزْنِ لِیُکَفِّرَهَا؛[2] وقتی گناه بنده زیاد شود (و خدا بخواهد او را پاک کند) و چیزى از کردار (نیک) نداشته باشد که آن را جبران کند و کفاره‌ی آنها شود (خداوند) او را گرفتار اندوه می‌کند تا کفاره‌ی گناهانش شود».
- دو نمونه‌ی واقعی از کیفر اعمال در دنیا:
نگاه ناروا:
در زمان رسول اکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) جوانی از انصار، در مسیر خود با زنی روبرو شد که حجاب درستی نداشت، چهره‌ی آن زن؛ نظر آن جوان را به خود جلب کرد. وفتی آن زن گذشت و جوان هم به راه خود ادامه می‌داد و به آن زن نگاه می‌کرد داخل کوچه‌ای شد و به پشت سر خود نگاه می‌کرد، صورتش به استخوان یا شیشه‌ای که در دیوار بود خورد و شکافته شد و خون به لباس و سینه‌اش سرازیر شد.
با خود گفت: به خدا سوگند! پیش رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) می‌روم و این ماجرا را بازگو می‌کنم، وقتی پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) او را دید، فرمود: چه شده است؟
و جوان ماجرا را نقل کرد، در این هنگام جبرئیل(علیه‌السلام) نازل شد و این آیه را آورد: «قُل لِّلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّواْ مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَ یحَْفَظُواْ فُرُوجَهُمْ ذَالِکَ أَزْکىَ لهَُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرُ بِمَا یَصْنَعُون؛[نور/30] به مؤمنان بگو چشم‌هاى خود را (از نگاه به نامحرمان) فروگیرند و عفاف خود را حفظ کنند؛ این براى آنان پاکیزهتر است خداوند از آنچه انجام مىدهند آگاه است!» [3]
آزردن کودک:
یکی از شاگردان بزرگوار شیخ رجبعلی خیاط، فرزند دو ساله‌ای داشته که در خانه ادرار کرده بود و مادر آن کودک؛ چنان او را زد که نزدیک بود نفس بچه بند بیاید، آن خانم پس از یک ساعت، تب شدیدی کرد که به پزشک مراجعه کردند و مبلغ زیادی بابت درمان، پرداخت کردند ولی تب قطع نشد، بلکه شدیدتر شد. در هنگامی‌که با شیخ، سوار ماشینی بودند و به یک جلسه‌ای می‌رفتند، ماجرا را برای شیخ رجبعلی بیان کرد و شیخ می‌گوید که مادر بچه، استغفار کند و از بچه دلجویی کند و چیزی برای بچه بخرند تا خوب شود وقتی آن دستور را انجام دادند تب آن خانم قطع شد. [4]
پس مصیبت‌ها و گرفتاری‌هایی که در این دنیا به انسان می‌رسد، از جهتی مجازات الهی است و از جهت دیگر یک نوع هشدار است که انسان حواسش را جمع کند که مرتکب گناه یا خطای بیشتر نشود و این گرفتاری‌ها جنبه‌ی کفاره‌ی گناه دارند و سبب بیداری از غرور و غفلتند.
--------------------------------------------
پی‌نوشت:
[1]. اصول‌کافی، ج2، ص445، ناشر: الاسلامیة.
[2]. همان، ص444.
[3]. مضمون روایت اصول‌کافی، ج5، ص521، چاپ دار الکتب الاسلامیة، سال 65 ه.ش.
[4]. از کتاب کیمیای محبت - محمدی ری‌شهری
