خستگی مفرط: بدن با استفاده از هموگلوبین آهن تولید می کند. هموگلوبین اکسیژن را در بدن حمل می کند. با کم شدن آن، فرد احساس خستگی مفرط می کند.
مشکل در تمرکز کردن: کمبود آهن می تواند در ساخت انتقال دهنده های پیام های عصبی اختلال ایجاد کند و این امر به افت کارایی حافظه و تمرکز منجر می شود.
کم آوردن نفس: این مشکل ممکن است در باشگاه ورزشی یا هنگام راه رفتن رخ دهد، با کمبود آهن، بدن به اکسیژن نیاز بیشتری پیدا می کند.
رنگ پریدگی غیرعادی: این حالت می تواند بر اثر کاهش جریان خون و گلبول های قرمز به وجود بیاید.
بی تفاوتی: با کاهش آهن در بدن، فرد دچار بی تفاوتی نسبت به مسائل خانوادگی، کار و ... می شود.
در انجام فعالیت ورزشی دچار مشکل شده اید: با این که به طور منظم ورزش می کنید اما کمبود آهن می تواند مقاومت بدن را ضعیف کند.
درد عضله: اگر به باشگاه می روید و بیشتر و طولانی تر از قبل احساس درد دارید، احتمالا دچار کمبود آهن شده اید. کمبود آهن باعث می شود عضلات توانایی بهبود پیدا نکند در نتیجه فرد دچار درد می شود.
ناخن های شکننده: وقتی ناخن های دست و پا حالت شکننده و قاشق فرو رفته به خود می گیرد، این امر بیانگر کمبود آهن است.
عفونت های مکرر: اگر اغلب مریض می شوید به ویژه به بیماری تنفسی مبتلا می شوید، بدانید که دچار کمبود آهن شده اید.
ادرار صورتی یا قرمز رنگ: میزان دفع برخی رنگدانه ها در افرادی که از کم خونی رنج می برند، بیشتر از افراد معمولی است.
نکته
وقتی به دلایل مختلف، بدن دچار کمبود آهن می شود جذب آن افزایش پیدا می کند. در صورتی که جذب آهن کافی نباشد، بدن برای جبران کمبود آهن محلول در خون از ذخایر خود استفاده می کند. به طور کلی از عوامل موثر کم خونی، می توان به فقر غذایی، اختلال در جذب و وجود انگل اشاره کرد. کمبود آهن باعث کوچک شدن و کم رنگ شدن گلبول های قرمز می شود.
سرگیجه و سردرد از جمله عوارض کمبود آهن است؛ در این شرایط غذا در داخل معده به خوبی گوارش نمی شود. به عبارتی اختلال گوارشی و کمبود اسیدمعده باعث کم خونی می شود و از طرفی این مشکلات به علت کم خونی به وجود می آید. اما چرا مصرف آهن و تأمین آهن خون اهمیت دارد؟ به طور کلی برای آهن 3وظیفه و نقش تعریف می کنند: حمل اکسیژن از ریه به تمام سلول ها، تأمین اکسیژن عضلات و تقویت سیستم ایمنی.
