تحقیقات نشان می دهد که لاک های ناخن به خصوص یک سری برندها تغییرات بسیاری بدی روی بدن شما دارند.
آزمایشات بر روی بیست و چهار زن حاکی از این بود که تنها ده ساعت پس از لاک زدن بر روی ناخن هایشان، مواد شیمیایی بسیاری در بدن آنها گسترش پیدا کرده.
این ماده شیمیایی که در خون آنها به وفور یافت شد TPP یا همان تریفنیل فسفات بود.
این همان سم خطرناکی است که هیچ گاه بر روی برچسب لاکهای ناخن قید نمی شود.
تریفنیل فسفات یک ماده شیمیایی بسیار خطرناک است که اولین اقدامش مختل کردن غدد درون ریز بدن است.
غدد درون ریز هم کار کنترل هورمونها را به عهده دارد.
محققان نسبت به این مسئله عمومی ابراز نگرانی کردند.
چرا که حضور این ماده شیمیایی در بدن انسان به راحتی می تواند اختلالات شدیدی در سوخت و ساز و تولید مثل ایجاد کند.
این موضوع برای همه مصرف کنندگان لاک ناخن به خصوص برای دختران جوان بسیار مضر است.
و به راحتی می تواند عملکرد هورمونی آنها را متوقف کند.
از جمله مضرات تریفنیل فسفات در بدن، به این موارد می توان اشاره کرد:
اثرات سو در غدد درون ریز
اختلال در باروری
اگزمای پوست
از دیگر تهدیدات سلامتی که در مواد تشکیل دهنده لاک ناخن وجود دارد می توان به فرمالدئید، تولوئن، دی‌بوتیل فتالات اشاره کرد.
فرمالدئیدهم از مضرات لاک ناخن است.این ماده شیمیایی نیز به راحتی می تواند در آب و هوا حل شود.
و عوارضی که همراه دارد مانند خارش گلو، آسم، مشکلات تنفسی و از این قبیل می باشند.
بیماریهایی که از طریق فرمالدئید در بدن ایجاد می شوند به نحوی می توان گفت مزمن هستند.
تولوئن را می توان مغلوب شیر دانست .
این ماده شیمیایی می تواند رشد جسمی به خصوص رشد کودکان را متوقف کند.
علاوه بر این یک تحریک کننده پوست نیز می باشد.
این ماده شیمیایی بدترین وخطرناک ترین ماده تشکیل دهنده لاک ناخن است.
دی بوتیل فتالات دقیقا تاثیرات بدی در دستگاه تناسلی و اختلالات هورمونی ایجاد می کند.
خوشبختانه بسیاری از شرکتهای تولید کننده لوازم آرایشی دست به تولید لاک ناخن های طبیعی زده اند که این مضرات را نیز همراه نخواهد داشت.
هر چند که تعداد آنها انگشت شمار و بسیار اندک است اما دیگر از مضرات شیمیایی خبری نیست.
همچنین قیمتهای مناسبی نیز دارند.
بهتر است خانمها به خصوص دختران جوان و دختربچه های در حال رشد از لاک ناخن که تنها جنبه زیبایی بصری دارند استفاده نکنند که در معرض مشکلات هورمونی و اختلالات باروری قرار نگیرند.
بسیاری از رنگهای طبیعی را می توان جایگزین این مواد شیمیایی کرد تا عوارض کمتری همراه داشته باشند.
