آویشن یکی از گران بها ترین گیاهان دارویی روی زمین است، زیرا مواد گوناگون و فوق العاده مؤثری در آن وجود دارد که بدون اغراق به اندازه مجموعه داروهای یک داروخانه در وجود آدمی تأثیر و در درمان بیماری های مختلف اعجاز می کند. این گیاه شگفت انگیز با خواص دارویی اثبات شده در زمین های خشک رشد می کند.

هر روز از اسانس آویشن برای نفس کشیدن استفاده کنید زیرا معطر است و جلوگیری از بیماری می کند. این گیاه کوچک بیماری هایی مانند جذام، فلج و عفونت مفید و سکسکه و گزش جانوران سمی را درمان می کند. ویتامین های کا، کلسیم، آهن منگنز و روی دارد و ویتامین آ که برای بینایی و چشم و ویتامین ای آن برای بارداری مفید است.

هر روز صبح چای آویشن با عسل آویشن میل کنید زیرا برای سوء هاضمه و معده مفید است. حتی بوی آویشن درمان گر است. این دارو حس بویایی از دست رفته را بر می گرداند و برای تقویت حافظه و بیماری های عصبی و پارکینسون و آلزایمر مفید است. بوئیدن آویشن جلوگیری از سرماخوردگی می کند و خنثی کننده آنژین است.

رومی ها برای تصفیه هوا از آویشن استفاده می کردند و قبل از حمام کردن مقداری آویشن در حمام می گذاشتند تا معطر شود.

آویشن در درمان موارد زیر نیز موثر است:

1. آویشن مقوی معده و اعصاب است و به علت عطر و طعم مطبوعی که دارد، یک داروی اشتها آور و هاضم غذا است.

2. آویشن یک داروی ضد تشنج (آنتی اسپاسمودیک) است و تعداد زیادی از بیماری های مختلف که ظاهراً هیچ گونه شباهتی با یکدیگر ندارند و همه آن ها به علت تشنج رگ ها و ماهیچه های صاف و مجاری داخلی بدن بروز می کنند را معالجه می کند. از اینجا، اهمیت آویشن در طب امروز معلوم می شود.

3. آویشن گازهای روده ها را جذب کرده و از بین برده و در درمان نفخ معده و روده ها مؤثر است.

4. آویشن گردش خون را تحریک و جریان آن را منظم می کند.

5. آویشن هوش و قوه ادراک را زیاد می کند.

6. آویشن در درمان بیماری های ریوی، زکام، برونشیت، آسم، گریپ، سیاه سرفه و آنژین مفید بوده و خلط آور خوبی است.

7. آویشن ترشح آب دهان، ترشح عرق و ترشح بول را زیاد می کند و از این لحاظ آن را در بیماری های مربوط مورد استفاده قرار می دهند.

8. آویشن به عقیده شابرول و پارتوریه، متخصصان بیماری های کبد، ترشح صفرا را زیاد می کند و آن را به جریان می اندازد، بنابراین سلول های کبد را به کار و فعالیت وا می دارد و در این مورد اصطلاحاً می گویند کلرتیک است.

9. آویشن به علت وجود تیمول که در آن است یک ضدعفونی و ضد انگل قوی است و انواع کرم های روده از قبیل تریکوسفال آنکیلوستوم و اکسیور (کرمک) را می کشد و علاوه بر کشتن کرم ها، تخم کرم را نیز از بین می برد.

10. شستن سر با جوشانده غلیظ آویشن (ده گرم آویشن را در صد گرم آب جوشانیده، صاف کرده به کار برند) موجب جلوگیری از ریزش موی سر و تقویت پیازهای آن می شود و اگر به آن مداومت کنند موی سر را می رویاند.

14. از همه خواص مهمتر، خاصیتی است که در رأس همه قرار دارد و آن وجود آنتی بیوتیک های قوی در آن است. به همین جهت آن را مثل آنتی بیوتیک ها در بیماری های میکروبی و عفونت های داخلی بدن (به طور جوشانده یا دم کرده) تجویز می کنند و نیز از اسانس آن یک نوع ادکلن، به منظور ضد عفونی کردن و نیز صابون های مایع و جامد برای تمیز کردن دست ها در اعمال جراحی ساخته شده است. آویشن هم چنین برای حفظ و نگهداری گوشت به کار می رود.

شوره سر یک بیماری است که در پزشکی به عنوان درماتیت شوره ای شناخته شده است. شوره سر ناشی از رشد بیش از حد سلول های پوست سرباافزایش یا کاهش در ترشحات چربی است و در اغلب موارد غده سباسه به طور فزاینده ای فعال می شود، و این علت ترشح بیش از حد سبوم،به عنوان اگزمای شوره دارشناخته شده است.

معمولا شوره سر باعث خارش پوست سرمی شود و استرس ،تغییر فصل و نوع مواد غذایی می تواند باعث افزایش هر دوی آنها شود.

درمان سنتی شوره سر

شب هنگام، دو قاشق غذاخوری پودر تخم شنبلیله را درآب خیس کرده و صبح روز بعد آنرا به تمام کف سر بمالید و پس از نیم ساعت میتوانید آنرا بشویید.

روش دیگر درمان شوره سر ،استفاده از آب تازه لیمو ترش است که بعد از آخرین شستشو سر و آبکشی، یک قاشق غذا‌خوری از آنرا به کف سر بمالید.

استفاده از چغندر به خصوص نوع سفید رنگ آن، به نحوی که پس از جوشاندن مقداری از چغندر در آب و پس از صافی نمودن جوشانده هرشب سر را با آن ماساژ دهید.

درمان طبیعی دیگر برای شوره سر سرکه سیب است. برای معالجه موهایتان را باسرکه سیب ماساژ دهید.اسیدهای طبیعی،سلولهای مرده را از سر جدا می‌کند. پس از چند دقیقه سرتان را با شامپو بشوئید.

نعناع از شوره سر جلوگیری می کند؛ در واقع نعناع با تحریک گردش خون در پوست سر مانع از تشکیل شوره سر می شود. یک شاخه کوچک نعناع و رزماری را به یک لیوان سرکه سیب اضافه کنید و بگذارید به مدت یک هفته خیس بخورد. محلول به دست آمده را پس از شامپو کردن استفاده کنید.

با این‌که عوامل مختلفی سبب شکل‌گیری شوره سر می‌شود، اما راه‌حل همه آنها تقریبا یکی است. بجز در موارد شدید، شوره سر را می‌توان حتی بدون مراجعه به پزشک درمان کرد.

درمان طبی شوره سر

برای‌ رفع‌ شوره‌ مختصر سر می‌توانید از شامپوهای‌ طبی ضدشوره‌ از جمله سلنیوم سولفید، کتوکونازول، پیریتنیوم زینک (پریتیون روی) و انواع شامپوهای پلی‌تار و شامپو‌های آنتی سپتیک مانند شامپو ستاولون و نیز لوسیون‌های‌ نرم‌کننده‌ پوست‌ استفاده‌ کنید.

ساده‌ترین راه این کار شست‌وشوی روزانه مو با یک شامپوی ملایم است. اگر این شیوه به حل شوره سر کمک نکند، گزینه بعدی استفاده از شامپوهای ضدشوره موجود در بازار است.

شامپوهای ضد شوره مختلف از ترکیبات ویژه‌ای برخوردارند که واکنش آنها با پوست سر و نتیجه نهایی استفاده از آنها متفاوت خواهد بود.

شامپوهای ضد شوره معمولاً دربردارنده پریتیون روی (برای کاهش قارچ موجود روی پوست سر)، اسید سالیسیلیک (برای از بین بردن پوسته‌های کنده شده سر)، سولفید سلنیوم (برای کاهش سرعت رشد سلول‌های پوست سر) و در نهایت کتوکونازول (که به نوعی همه کارکردهای مواد قبلی را دارد) است.

شامپویی را انتخاب کنید که حداقل یکی از مواد اولیه بالا را در خود داشته باشد. بدین شکل شوره سر تا حدی کنترل می‌شود. سپس می‌توانید تعداد دفعات شست‌وشوی سر را به دو تا سه بار در هفته کاهش دهید.